حدود حجاب در قرآن
آیاتی که مربوط به پوشش زن در اجتماع است در دوآیه از سوره های نور و احزاب ذکر شده است.

آیه ۵۹ احزاب: این آیه اولین آیه قرآن پیرامون حجاب است و در سال پنجم هجری نازل شده است.

(یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنی‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً) 

(اى پیغمبر به زنان و دخترانت و زنان مؤمنان بگو تا جلبابهاى خود را به هم نزدیک سازند. این ( کار ) نزدیکتر است به آنکه ( به حجاب و عفت ) شناخته شوند تا مورد تعرض و آزار ( فاجران ) قرار نگیرند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است.)

شان نزول آیه
در شان نزول این آیه آمده است: آن ایام زنان مسلمان به مسجد مى رفتند و پشت سر پیامبر (ص) نماز میگذاردند. هنگام شب موقعى که براى نماز مغرب و عشا میرفتند بعضى از جوانان هرزه بر سر راه آنها مى نشستند و با مزاح و سخنان ناروا مزاحم آنان مى شدند. آیه فوق نازل شد و به آنها دستور داد حجاب خود را بطور کامل رعایت کنند تا به خوبى شناخته شوند و کسى بهانه مزاحمت پیدا نکند.

منظور از شناخته شدن چیست؟
در اینکه منظور از شناخته شدن چیست، دو نظر در میان مفسران وجود دارد.

نخست اینکه در آن زمان معمول بوده است که کنیزان بدون پوشیدن سر و گردن از منزل بیرون مى آمدند، و از آنجا که از نظر اخلاقى وضع خوبى نداشتند گاهى بعضى از جوانان هرزه مزاحم آنها مى شدند. در اینجا به زنان آزاد مسلمان دستور داده شد که حجاب اسلامى را کاملا رعایت کنند تا از کنیزان شناخته شوند و بهانه اى براى مزاحمت به دست هرزگان ندهند.

بدیهى است مفهوم این سخن آن نیست که اوباش حق داشتند مزاحم کنیزان شوند، بلکه منظور این است که بهانه را از دست افراد فاسد بگیرند.

دوم اینکه هدف این است که زنان مسلمان در پوشیدن حجاب سهل انگار و بى اعتنا نباشند. مانند بعضى از زنان بى بند و بار که در عین داشتن حجاب آنچنان بى پروا و لاابالى هستند که غالبا قسمتهائى از بدنهاى آنان نمایان است و همین موضوع توجه افراد هرزه را به آنها جلب مى کند

معرفی سایت قرآنی

پایگاه جامع قرآن کریم 

وابسته به پرتال اینترنتی انهار

دراین پایگاه ،متن کامل سوره های قرآن،فضیلت وخواص سوره ها،تلاوت سوره ها از قاریان مختلف وهمچنین تفسیر  سوره های قرآن طبق کتب تفسیری المیزان،نمونه وتفسیر نور به زیبایی بیان شده است.

Quran.anhar.ir

ه

از نگاه قرآن, خانواده, مدرسه محبت و دوستى است; «وَ مِنْ ءَايَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكمُ مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُواْ إِلَيْهَا وَ جَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً  إِنَّ فىِ ذَالِكَ لاََيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُون»[1]؛«از نشانه هاى او اين است كه از خود شما جفت هايى براى شما آفريد تا نزد ايشان آرامش يابيد, و ميان شما دوستى و مهربانى برقرار ساخت. همانا در اين نشانه هايى است براى آنان كه مى انديشند».

در اين آيه چند نكته و نقطه با اهميت درباره خانواده وجود دارد كه شايسته بررسى است:

1. أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا؛ همسرانى از خودتان.

بر اساس اين تعبير, رابطه و پيوند زن و شوهر يكى از ابعاد مهم خانواده است. چنان كه پيش تر اشاره كرديم انسان موجود اجتماعى است كه رشد, شكوفايى و تكامل او در گرو ارتباط با ديگران و سختيها و مشكلات اين مسير مى باشد; چرا كه راه كمال بى پايان است. و در هر مرحله از مراحل زندگى و رشد, يك سلسله نيازهاى ويژه درونى وجود دارد كه خود را در عمل ارتباط با ديگران نشان داده و انعكاسى ازنياز درونى انسان نسبت به خواسته ها و ايده آل هاى اوست.

پيوند ميان زن و شوهر چيزى جز پيوند دوستى پيراسته از هر انگيزة ديگر نيست. در خانواده است كه نقاط ضعف و قوت شخصيت انسان بدون هيچ گونه ترس يا ملاحظه اى آشكار مى شود, خانواده محيطى است كه امكان درمان مشكلات به صورت طبيعى در آن فراهم است, زيرا با بردبارى, محبت, وفادارى و اطمينان متقابل زن و شوهر زمينه شناخت نقاط منفى شخصيت و بررسى آن ها و رهايى از چنگ آن ها با خودسازى بيش از هر جاى ديگر ميسر مى شود.

بنابراين در نگاه اسلام, آلودگي هاى درونى بدتر از زشتي هاى بيرون است و محيطى كه در آن امكان ظهور و بروز نقاط منفى شخصيت بدون ترس از كيفر وجود دارد كه همان خانواده است از اين ويژگى نيز برخوردار است كه امكان رهايى از آن ضعف ها نيز در آن فراهم است. به هرحال با نيروى عشق و محبت مى توان به دشوارترين مقصودها رسيد.

2. جعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً؛ ميانتان دوستى برقرار ساخت.

دومين نقطه مهم در خانواده محبت بين زن و شوهر است; آنها با تعامل دوستانه و همكارى در مسير شناخت خود و خداى خود به آرامش مى رسند و در وادى امن الهى گام مى نهند; از همين رو تعبير (لِّتَسْكُنُواْ إِلَيْهَا) در آيه شريفه آمده است.

3. لِّتَسْكُنُوا؛ تا آرامش يابيد.

(سكنى) دست يافتن به مقام سكونت و آرامش است, و اين تعبير در قرآن اشاره به اين واقعيت دارد كه آرامش, مقام و موقعيتى است كه انسان در پهنه هستى بايد بدان دست يابد و از ديدگاه قرآن وظيفه خانواده زمينه سازى براى همين هدف است, حال چه براى زن و شوهر, يا كسانى كه راه آنان را ادامه مى دهند; يعنى فرزندان.

4. رَحْمَةً؛ اصل مهربانى.

الفت زن و شوهر و همكارى آن دو با نيروى عشق و محبت در مسير كمال, رحمت ومهربانى را براى خانواده و ديگران به بار مى آورد, پس پيوند سالم است كه ضامن فراهم شدن زمينه مناسب براى ارتباط مسؤولانه و ماندگار است و اين چيزى است كه نوگامانى كه در آغاز راهند, از آن الگو مى گيرند و در روابط آينده شان با جامعه به عنوان سرمشق بدان مى نگرند. پيامدهاى رفتار والدين بيشتر از نقش محسوس آنان در روابطشان با فرزندان است, بلكه نوع تعامل والدين با يكديگرسنگ بناى شخصيت روانى فرزندان را مى نهد كه اگر سالم بود, رحمت به بار مى آورد.

منظور از سازگارى و هماهنگى ميان زن و شوهر, بيشتر, تلاش در جهت تعالى و تكامل دوسويه با وجود تفاوت هاى طبيعى و ذاتى است تا توافق و تفاهم ميان آن ها. بنابراين چنان كه يك سرى تفاوت هاى فيزيولوژيكى ميان زن و مرد وجود دارد, يك سلسله تفاوت هاى مهم روانى نيز دارند; چنان كه آيات كريمه زير بدين نكته اشاره دارد: «وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشى*‏وَ النهََّارِ إِذَا تجََلى *وَ مَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَ الْأُنثى*إِنَّ سَعْيَكمُ‏ْلَشَتى»[2] ؛«سوگند به شب آن گاه كه جهان را در خود فرو پوشد، و سوگند به روز آن گاه كه آشكار شود، و سوگند به آن كه نر و ماده را بيافريد، كه حاصل كوشش هاى شما متفاوت است».

 با اين حال تا آنجا كه به روحيات و ويژگي هاى شخصيتى مربوط مى شود, تفاوت آن ها هم چون تفاوت فيزيولوژيك نيست و ارتباط به بعد زنانگى و مردانگى افراد ندارد. اين شرايط اجتماعى, خانواده و فرهنگ است كه عوامل مؤثر در شخصيت افراد به شمار مى آيد و  دوگانگى هايى در چگونگى رفتار وكارهاى زن و مرد مى آفريند.

1- روم/21.
2- ليل/1-4.

خانواده ختم قرآن کریم

در حدیث مشهوری از پیامبر اكرم بیان شده كه :

مَن خَتَمَ القُرآنَ فَكأَنَّما اُدرِجَتِ النُّبُوَّةُ بَینَ جَنبَیهِ،

ولكنَّهُ لایوحی إلَیهِ

كسی كه قرآن را ختم كند، گویا نبوّت در میان دو

پهلویش قرار داده می شود، جز آن كه به او وحی

نمی‌گردد.
(كافی، ج۲، ص۶۰۴)

http://quran.qomedu.ir/

خانواده ازمنظرقرآن

انسان موجودى اجتماعى است كه پيش از هر چيز به خانواده نياز دارد, چنان كه براى تحقق بخشيدن به فرايند رشد و تكامل خويش به ارتباط با ديگران نيازمند است. نوزاد انسان بيش از هر موجود ديگر نيازمند پدر ومادر و حمايت آن دو مى باشد و نمى تواند به تنهايى به زندگى ادامه دهد, با آن كه جانداران ديگر مى توانند پس از تولد نيازهاى اوليه خود را تا اندازه اى تأمين كنند. در اين مسئله گرچه نيازهاى جسمى كودك مانند غذا, لباس و مصونيت در برابر خطرها مورد نظر است, اما بعد ديگر وجود او يعنى روان و شخصيت كودك نيز اهميت دارد, زيرا شخصيت و روحيات او نيز در اين مرحله شكل مى گيرد و نخستين سنگ بناى آن گذاشته مى شود.

اهميت خانواده و نقش آن درجامعه بشرى از رهاورد تأمل و تفكر در اين دو بعد وجود كودك, آشكار مى گردد. خانواده يك واحد اجتماعى است كه هدف از آن در نگاه قرآن, تأمين سلامت روانى براى سه دسته است; زن و شوهر, پدر و مادر و فرزندان. همچنين هدف, ايجاد آمادگى براى برخورد و رويارويى با پديده هاى اجتماعى است. درقرآن كريم مى خوانيم: «وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّيَّتِنَا قُرَّةَ أَعْينُ‏ٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا» [1]؛ «و كسانى كه مى گويند خداى ما ما را از همسران مان نور چشمان ببخش و ما را رهبر پرهيزكاران گردان».

اين آيه بر اهميت خانواده و پيش آهنگى آن در تشكيل جامعه نمونه انسانى اشاره دارد, چنان كه پيوندهاى سالم و درخشان خانوادگى را ايده آل پرهيزكاران معرفى مى كند.

در درون واحد اجتماعى خانواده پدر و مادر از آغاز تولد كودكان به عنوان الگو براى آنان مطرح هستند, نقش و معناى اهميت خانواده در بهترسازى وضعيت بشر نيز در همين واقعيت نهفته است. در نگاه پيشوايان دين, باورها, چگونگى زندگى, عادت ها, تمايلات و اهداف والدين از مهم ترين عوامل تأثير گذار بر كودكان هستند. بنابراين نوع رفتار والدين در هماهنگ سازى خواست ها و تمايلات خودشان از يك سو و تمايلات خانوادگى و اجتماعى از سوى ديگر و همچنين تلاش پيوسته آنان براى تأمين رفاه و سلامتى روانى خانواده و نوع برخوردشان با وظايف دينى و اجتماعى از عوامل ايجاد هسته تعاون همكارى اجتماعى در كودك شمرده مى شوند.

ارزش خانواده پيش از هر چيز بر پايه مودّت و دوستى بين اعضاى آن استوار است; اعضايى كه انجام حقوق متقابل, آنان را در كنار يكديگر نگاه داشته است و اگر اين جريان بر اساس دوستى و تفاهم و بركنار از منيّت ها ادامه يابد به كمال انسانى مورد انتظار خواهد انجاميد.

1- فرقان/74.

پیوند: http://www.farsnews.com

آیت‌الله جوادی‌آملی: بار امانت مسئولان کمرشکن است / تنها مشکل کشور ما عدم امانت‌داری است

مفسر برجسته قرآن کریم بار امانتی که بر دوش مسئولان است را کمرشکن دانست و گفت: اگر کسی واقعا امین باشد ما هیچ مشکلی در مملکت نداریم؛ تنها مشکل ما آن است که این بار امانت را ما نمی‌توانیم حمل کنیم.

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آیت‌الله عبدالله جوادی‌آملی  در جلسه تفسیر قرآن در مسجد اعظم قم با بیان اینکه در جریان سنت الهی قرآن چند چیز را به عنوان سنت پروردگار می‌داند، اظهار داشت: اصل دین جزو سنت‌های الهی است و هیچ جامعه‌ای بدون دین الهی نخواهد بود.

وی همچنین با بیان اینکه در هر عصری برای هر پیامبر و رسولی منهاج و شرعه‌ای است که این هم جزو سنت‌های الهی است، خاطرنشان کرد: زیرا در اثر تغیر زمان و دگرگونی شرایط، منهاج و شریعت عوض می‌شود گرچه اصل دین محفوظ است.

استاد برجسته حوزه علمیه قم با تاکید بر اینکه اگر شریعت و منهاج تغییر می‌کند معنایش تغییر سنت الهی نیست‌ خاطرنشان کرد: تنوع شریعت و منهاج جزو سنت حقه است؛ پروردگار برای هر دوره‌ای و بر هر پیامبر و رسولی شریعت و منهاج قرار داده است.

وی یادآور شد: نه آن سنت نخست که اصل دین است تغییر می‌کند و نه سنت متفاوت بودن شریعت و منهاج برای هر پیامبر تغییر می‌کند.

آیت‌الله جوادی آملی با بیان اینکه تمام برکاتی که برای هر عصری حاصل می‌شود به برکت حجت آن زمان است، اظهار داشت: تمام برکاتی که امروز نصیب امت‌های اسلامی می‌شود به برکت وجود مبارک ولی عصر(عج) است.

وی در تفسیر آیه شریفه «اشدا علی الکفار، رحماء بینهم» گفت: یعنی همان طور که شما نسبت به یکدیگر مهربان هستید نسبت به دیگران هم «اشدا علی الکفار» باشید.

استاد برجسته حوزه علمیه قم با بیان اینکه معنای «اشدا علی الکفار» این نیست که حمله کنید، ‌اظهار داشت: بلکه به این معنا است که شما باید به گونه‌ای قدرتمند، مقاوم و شجاع باشید که بیگانگان در شما نفوذ نکنند و احساس عظمت بکنند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با تاکید بر اینکه امانت بار گرانبهایی است، خاطرنشان کرد: انسانی که امین است و امانت را تحویل می‌گیرد باید بداند نخست اینکه مالک آن نیست، دوم اینکه آن را حفظ کند و سوم اینکه در موقع لزوم آن امانت را بازگرداند.

آیت‌الله جوادی‌آملی با بیان اینکه جان و همه شئون ما به عنوان امانت در دست ما است، یادآور شد: یک روزی این امانت را از ما می‌گیرند، این طور نیست که اینها برای خود ما باشد؛ همه اینها را پروردگار داد و باید یک روز هم این امانت‌ها را برگردانیم منتها باید سالم و طاهر برگردانیم و آنها را آلوده نکنیم.

وی تصریح کرد: امانت امر گرانبهایی است که به یک انسان امین می‌سپارند که این فرد مامور به نگهداری و حفظ آن امانت است اما مالک آنها نیست و حق ندارد آنرا اتلاف کند و در آن دگرگونی ایجاد کند بلکه باید آن را سالم نگه دارد تا در روز تادیه بتواند به وظیفه امانت‌داری خود ادا کند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم با بیان اینکه حضرت علی(ع) در کنار مسئله نماز و روزه و زکات امانت را ذکر می‌کند،‌ تصریح کرد: آن حضرت می‌فرماید امانت به قدری مهم است که ذات اقدس اله آن را به آسمان و زمین عرضه کرده است اینها نتوانستند آن را تحمل کنند.

وی مسائل مالی را از مصادیق امانت دانست و ابراز داشت: بیشتر مشکلات مالی چه در بانک‌ها و چه در میلیون‌ها نفر به استثناء برخی از مردم، این است که مشکل امانت وجود دارد.

آیت‌الله جوادی آملی با بیان اینکه آیا این وجوهی که به ما می‌دهند ما هم مثل طلبه‌ها زندگی می‌کنیم، گفت: آیا این طور است که ما با طلبه‌های عادی مثل حضرت امیر سهم ببریم؟

وی با اشاره به اینکه همین امانت‌ها که به افراد و مسئولان می‌دهند کمر‌شکن است، تصریح کرد: مهمترین مشکل کشور ما همین مسائل مالی است که یک کسی به امانت عمل نمی‌کند.

مفسر برجسته قرآن کریم با تاکید بر اینکه بار امانت را آسمان‌ها نتوانست بکشد، خاطرنشان کرد: اگر کسی واقعا امین باشد ما هیچ مشکلی در مملکت نداریم؛ تنها مشکل ما آن است که این بار امانت را ما نمی‌توانیم حمل کنیم.

منبع: خبرگزاری فارس

در داستان انتخاب طالوت در قرآن(آیه 247 سوره بقره) آمده است‌، برخی انگیزه‌های غیر الهی‌، مانند نَسَب عالی و ثروت فراوان را ملاک انتخاب فرمانده و رهبر می‌دانستند

وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالُوتَ مَلِکاً قالُوا أَنَّى يَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ يُؤْتي‏ مُلْکَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ

این آیه شریفه پاسخ پیامبر ایشان است و اگر وى تعیین فرماندهى را به خداى تعالى نسبت داده ، خواسته است بنى اسرائیل را متوجه اشتباهشان کند، که تعیین فرماندهى را به پیامبرشان نسبت دادند، و گفتند: تو یک پادشاه فرمانده براى ما معین کن ، و نگفتند: از خدا در خواست کن فرماندهى براى ما معین کند، و قتال را بر ما واجب سازد.
و به هر حال اینکه آن جناب نام آن فرمانده را برد و فهماند که او طالوت است باعث شد که از دو جهت اعتراض کنند، که این دو جهت به نظر آنان با سلطنت طالوت منافات داشته ، و خداى تعالى یکى از آن دو جهت را از ایشان حکایت کرده که گفتند: ((انى یکون له الملک علینا و نحن احق بالملک منه …؟)) و معلوم است که این اعتراض که به پیامبرشان کردند و در آن هیچ دلیلى بر اینکه طالوت ، شایستگى سلطنت ندارد و خود آنان سزاوارترند، نیاوردند، گفتارى بوده که احتیاج به استدلال نداشته یعنى دلیلش امر روشنى بوده و آن امر روشن جز این نمى تواند باشد که بیت نبوت و بیت سلطنت دو بیت و دو دودمان بوده در بنى اسرائیل که اهل آن دودمان همواره به آن فخر مى کرده اند و طالوت از هیچ یک از این دو بیت دو خاندان نبود و به عبارتى دیگر طالوت نه از خاندان سلطنت بود، و نه از خاندان نبوت ، و به همین جهت گفتند: او کجا و سلطنت کجا؟ خود ما سزاوارتر به سلطنت هستیم تا او، چون هم از دودمان نبوتیم و هم از دودمان سلطنت ، و خدائى که ما را شایسته چنین افتخارى دانسته ، چگونه راضى مى شود آن را به دیگرى انتقال دهد.
(و این گفتار یک ریشه اعتقادى داشته و گرنه ظاهرا اعتراضى بسیار بیجا است )، و ریشه این گفتار این است که یهود معتقد بودند که در کار خدا بداء، نسخ و تغییرى نیست ، و این سه از خدا محال است که قرآن از ایشان حکایت کرده ، که گفتند: ((ید الله مغلوله علت ایدیهم - دست خدا بسته است ، دستشان بسته باد)) و پیامبرشان در پاسخ فرموده : ((ان الله اصطفیه علیکم - خدا او را بر شما ترجیح داده )) پس این یکى از دو جهت اعتراض بنى اسرائیل بود.
جهت دیگرى که آن نیز به نظر ایشان منافات با سلطنت طالوت داشته همان است که در جمله : ((و لم یوت سعة من المال )) آمده ، چون طالوت مردى فقیر بوده و به نظر بنى اسرائیل سلطان باید مردى توانگر باشد،
پیامبر آنان به این هم جواب داده به اینکه : ((و زاده بسطة فى العلم و الجسم …)) یعنى سلطنت پول نمى خواهد، بلکه نیروى فکرى و جسمى مى خواهد، که طالوت هر دو را بیش از شما دارد.

از این آیه و روایاتی که تعصب‌های قبیله‌ای و گروهی و هوای نفس را در انتخاب افراد به شدت مذمت می‌کند، فهمیده می‌شود، امت اسلامی‌، در انتخابات دو وظیفه بسیار حساس بر عهده دارد که اگر آن‌ها را رعایت نکند، وظیفه دینی خود را انجام نداده و در پیشگاه خدای متعال مقصر است‌.
وظیفه اول‌: فردی را که می‌خواهد انتخاب کند، تنها برای رضای خدا و مصلحت امت اسلامی انتخاب نماید و در انتخاب او هیچ انگیزه‌ای‌، غیر از انتخاب اصلح که تنها راه حاکمیت صالحان است نداشته باشد.
وظیفة دوم‌: منتخب خود را به طور کامل شناخته و او را در دیانت و صداقت‌، امتحان کرده باشد و میزان کارایی او را برای کاری که انتخاب می‌کند بداند.

منبع :تفسیر المیزان

آيا بسم الله جزء سوره است ؟
در ميان دانشمندان و علماء شيعه اختلافى در اين مساءله نيست ، كه بسم الله جزء  همه سوره هاى قرآن است ، اصولا ثبت بسم الله در متن قرآن مجيد در آغاز همه سوره ها، خود گواه زنده اين امر است زيرا مى دانيم در متن قرآن چيزى اضافه نوشته نشده است ، و ذكر بسم الله در آغاز سوره ها از زمان پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) تاكنون معمول بوده است .
و اما از نظر دانشمندان اهل تسنن ، نويسنده تفسير المنار جمع آورى جامعى از اقوال آنها به شرح زير كرده است :
در ميان علما گفتگو است كه آيا بسم الله در آغاز هر سورهاى جزء سوره است يا نه ؟ دانشمندان پيشين از اهل مكه اعم از فقهاء و قاريان قرآن از جمله ابن كثير و اهل كوفه از جمله عاصم و كسائى از قراء، و بعضى از صحابه و تابعين از اهل مدينه ، و همچنين شافعى در كتاب جديد، و پيروان او و ثورى و احمد در يكى از دو قولش معتقدند كه جزء سوره است ، همچنين علماى اماميه و از صحابه طبق گفته آنان على (عليه السلام ) و ابن عباس و عبدالله بن عمر و ابوهريره ، و از علماى تابعين سعيد بن جبير و عطا و زهرى و ابن المبارك اين عقيده را برگزيده اند.
سپس اضافه مى كند مهمترين دليل آنها اتفاق همه صحابه و كسانى كه بعد از آنها روى كار آمدند بر ذكر بسم الله در قرآن در آغاز هر سورهاى جز سوره برائت است ، در حالى كه آنها متفقا توصيه مى كردند كه قرآن را از آنچه جزء قرآن نيست پيراسته دارند، و به همين دليل آمين را در آخر سوره فاتحه ذكر نكرده اند .

سپس از مالك و پيروان ابوحنيفه و بعضى ديگر نقل مى كند كه آنها بسم الله را يك آيه مستقل مى دانستند كه براى بيان آغاز سوره ها و فاصله ميان آنها نازل شده است .
و از احمد (فقيه معروف اهل تسنن ) و بعضى از قاريان كوفه نقل مى كند كه آنها بسم الله را جزء سوره حمد مى دانستند نه جزء ساير سوره ها.
از مجموع آنچه گفته شده چنين استفاده مى شود كه حتى اكثريت قاطع اهل تسنن نيز بسم الله را جزء سوره مى دانند.
در اينجا بعضى از رواياتى را كه از طرق شيعه و اهل تسنن در اين زمينه نقل شده يادآور مى شويم : (و اعتراف مى كنيم كه ذكر همه آنها از حوصله اين بحث خارج ، و متناسب با يك بحث فقهى تمام عيار است ).
((معاوية بن عمار)) از دوستان امام صادق (عليه السلام ) مى گويد از امام پرسيدم هنگامى كه به نماز برمى خيزم بسم الله را در آغاز حمد بخوانم ؟ فرمود بلى مجددا سؤ ال كردم هنگامى كه حمد تمام شد و سورهاى بعد از آن مى خوانم بسم الله را با آن بخوانم ؟ باز فرمود آرى :
 دارقطنى از علماى سنت به سند صحيح از على (عليه السلام ) نقل مى كند كه مردى از آن حضرت پرسيد السبع المثانى چيست ؟ فرمود: سوره حمد است ، عرض كرد سوره حمد شش آيه است فرمود: بسم الله الرحمن الرحيم نيز آيه اى از آن است .
 بيهقى محدث مشهور اهل سنت با سند صحيح از طريق ابن جبير از ابن عباس چنين نقل مى كند: استرق الشيطان من الناس اعظم آية من القرآن بسم الله الرحمن الرحيم : مردم شيطان صفت ، بزرگترين آيه قرآن بسم الله الرحمن الرحيم را سرقت كردند)) (اشاره به اينكه در آغاز سوره ها آن را نمى خوانند).
گذشته از همه اينها سيره مسلمين همواره بر اين بوده كه هنگام تلاوت قرآن بسم الله را در آغاز هر سورهاى مى خواندند، و متواترا نيز ثابت شده كه پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) آن را نيز تلاوت مى فرمود، چگونه ممكن است چيزى جزء قرآن نباشد و پيامبر و مسلمانان همواره آن را ضمن قرآن بخوانند و بر آن مداومت كنند.
و اما اينكه بعضى احتمال داده اند كه بسم الله آيه مستقلى باشد كه جزء قرآن است اما جزء سوره ها نيست ، احتمال بسيار سست و ضعيفى به نظر مى رسد، زيرا مفهوم و محتواى بسم الله نشان مى دهد كه براى ابتدا و آغاز كارى است ، نه اينكه خود يك مفهوم و معنى جدا و مستقل داشته باشد، در حقيقت اين جمود و تعصب شديد است كه ما بخواهيم براى ايستادن روى حرف خود هر احتمالى را مطرح كنيم و آيه اى همچون بسم الله را كه مضمونش فرياد مى زند سر آغازى است براى بحثهاى بعد از آن ، آيه مستقل و بريده از ما قبل بعد بپنداريم .
تنها ايراد قابل ملاحظه اى كه مخالفان در اين رابطه دارند اين است كه مى گويند در شمارش آيات سوره هاى قرآن (بجز سوره حمد) معمولا بسم الله را يك آيه حساب نمى كنند، بلكه آيه نخست را بعد از آن قرار مى دهند.
پاسخ اين سؤ ال را ((فخر رازى )) در تفسير كبير به روشنى داده است آنجا كه مى گويد: هيچ مانعى ندارد كه بسم الله در سوره حمد به تنهائى يك آيه باشد و در سوره هاى ديگر قرآن جزئى از آيه اول محسوب گردد. (بنابر اين مثلا در سوره كوثر ((بسم الله الرحمن الرحيم انا اعطيناك الكوثر)) همه يك آيه محسوب مى شود ).
به هر حال مسأله آن قدر روشن است كه مى گويند: يك روز معاويه دردوران حكومتش در نماز جماعت بسم الله را نگفت ، بعد از نماز جمعى از مهاجران و انصار فرياد زدند اسرقت ام نسيت ؟: آيا بسم الله را دزديدى يا فراموش كردى ؟.

منبع: تفسیر نمونه-ج 1-صص20-18.

نسیم کوی جـــانــــــــــان است قرآن                   شمیم عطر رحمان است قرآن

بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت                  چو خورشید فروزان است قرآن

به گلزارش ، خـــــزان راهــــی نـــدارد                  بهاران در بهاران است قرآن

صفای بوســـتـان آســــــــــمانـی است                شکوه باغ رضوان است قرآن

رهـــــــــاند آدمــــــی را ،از جهـــــــــالت               فروغ علم و ایمان است قرآن

طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنیــن است                به جسم عارفان ، جان است قرآن

به صدق و راستـــــی همتـــــــــــا ندارد                رفیق نیک پیمان است قرآن

نهان در سیــــــنه او ، سٌر عشـق است               کلید گنج عرفان است قرآن

بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمی را                که در شأنش ثناخوان است قرآن

طبـــــیب درد های بـــــــی دوا اوســـــت               به جان خسته درمان است قرآن

تسـلی بخش دلــــــهای غمین است                 چراغ شام حرمان است قرآن

خلــــــــل کـــــــی ره برد بر ساحت او ؟                بنائی سخت بنیان است قرآن

در آن سامان که سامان نیست کس را                 پناه هر مسلمان است قرآن

در دنیای کنونی، مساله آموزش مجازی یا e.learning  یکی از مهمترین و اساسی ترین بسترها جهت افزایش آگاهی به شمار می رود. این نوع آموزش با برداشتن هرگونه محدودیت زمانی و مکانی در آموزش، زمینه ایجاد فرصت های برابر و نیز آموزش همگانی را فراهم ساخته و با به کارگیری ابزارها و دانش روز در جهت گسترش دایره آگاهی انسان، وی را در برطرف ساختن این نیاز مهمش یاری می رساند.

معاونت فرهنگی اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه با عنایت به این مسائل اقدام به راه اندازی مرکز راهبردی آموزش حفظ و قرائت قرآن کریم نموده است تا با بهره گیری از بستر آموزش مجازی به دنبال گسترش مقوله حفظ قرآن کریم و ارتقای دانش و مهارتهای قرآنی افراد باشد، تا محدودیت ناشی از سن، وقت، مکان و عدم دسترسی به زیرساختهای آموزشی را از میان بردارد.

علاقمندان بعد از تکمیل فرم ثبت نام و دریافت ایمیل تاییدیه نهایی، با کارشناسان و اساتید مجرب حفظ قرآن از طریق صوتی ،تصویری و متنی به صورت آنلاین ارتباط برقرار کرده ودر کلاس حفظ مجازی شرکت خواهند کرد.

همچنین این امکان فراهم شده که برادران و خواهران تحت نظر کارشناسان و اساتید آقا و خانم، حفظ قرآن را شروع کرده و تا اتمام حفظ کل از پشتیبانی و مشاوره های لازم برخوردار شوند.

آدرس سایت:http://quranhefz.ir